خدایا....

نوشته بود که وقتی آدم به اوج یه احساسی میرسه چشمه ی اشکش میجوشه .و وقتی گریه بکنه ، حس آرامش میگیره، آروم میشه، همه چی بهتر میشه گویا ولی چرا من اشکام تموم نمیشن.چرا بعد هر گریه ای سنگین تر میشم؟چرا اون آرامشه نصیبم نمیشه؟بخوای حساب کنی به اوج غم و شادی رسیدم ، ولی نه گریه تموم میشه ، نه من آروم میشم :)+ خیلی راحت چیزای کوچیک یادم میره، یادم میره دارم چیکار میکنم، یا اصن چیکار میخواستم بکنم، فلان چیزی که دستم بوده رو دو سه دیقه پیش کجا گذاشتم ....کاش یادم بره تموم تلخیای این مدتو :)این دوره تموم بشه من شدم یه افسرده ، شایدم یه روانی :) خدایا.......